تمدن (قرآن)یک تمدن، شامل مجموعه پیچیده‌ای از پدیده‌های اجتماعی قابل انتقال ، حاوی جهات مذهبی، اخلاقی، زیباشناختی، فنی یا علمی و مشترک در همه اجزای یک جامعه وسیع و یا چندین جامعه مرتبط با یکدیگر است. ۱ - معنای لغویتمدن در لغت به معنای شهرنشینی [۱]
لغت نامه، ج۴، ص۶۱۰۹، «تمدن».
و در اصطلاح ، نوع خاصی از توسعه مادی و معنوی است که در جامعه ویژه رخ می‌نماید.۲ - معنای اصطلاحییک تمدن، شامل مجموعه پیچیده‌ای از پدیده‌های اجتماعی قابل انتقال ، حاوی جهات مذهبی، اخلاقی، زیباشناختی، فنی یا علمی و مشترک در همه اجزای یک جامعه وسیع و یا چندین جامعه مرتبط با یکدیگر است. [۲]
ساروخانی، باقر، فرهنگ علوم اجتماعی، ص۴۷، «تمدن».
۳ - واژه های مدخلدر این مدخل، از واژه‌های «مکن» ، «قوة»، عبارت «آثارا فی الارض» و جملات مفید معنای «تمدن» استفاده شده است. ۴ - اشاره به تمدن در قرآنعبارت «آثارا فی الارض»: تعبیر به «آثارا فی الارض» ممکن است اشاره به پیشرفت عظیم کشاورزی آنها باشد و ممکن است اشاره به ساختمانها و بناهای محکمی باشد که بعضی از اقوام پیشین در دل کوهها، و در میان دشتها بنا می‌کردند. ۵ - پانویس
۶ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۸، ص۵۲۱، برگرفته از مقاله «تمدن». رده‌های این صفحه : تمدن | موضوعات قرآنی
|